W naszym projekcie pragniemy uszanować to, co stanowi o jakości przestrzeni zachowując historyczny charakter placu. Sięgamy więc nie tylko do historycznej ewolucji Placu, ale także do źródeł jego powstania.Odwołujemy się do włoskiego ‘piazza’, którego tak wyraźnym echem jest Plac Trzech Krzyży. Włoskie wzorce czytamy w bryle i proporcjach kościoła św. Aleksandra przywołujących w swoim początkowym kształcie rzymską świątynię Panteonu, a w późniejszej bazylikę św. Piotra, ale także w układzie placu – otwartej przestrzeni z wolnostojącą centralną świątynią.
Szukając inspiracji właśnie u źródeł wskazujemy, iż naszym zdaniem Plac Trzech Krzyży powinien zostać jednorodną płaszczyzną, jednolitym tworem unikając wtórnych naleciałości i podziałów.
Pierwszym krokiem jest konieczność oderwania rysunku posadzki placu od wytycznych komunikacyjnych. Plac jako część miasta trwa w czasie. Nie powinien zatem być uwarunkowany wymogami komunikacyjnymi- zmiennymi i zależnymi od wielu czynników.