Plac Rzymski-Plac Trzech Kzyży (2010)

W naszym projekcie pragniemy uszanować to, co stanowi o jakości przestrzeni zachowując historyczny charakter placu. Sięgamy więc nie tylko do historycznej ewolucji Placu, ale także do źródeł jego powstania.Odwołujemy się do włoskiego ‘piazza’, którego tak wyraźnym echem jest Plac Trzech Krzyży. Włoskie wzorce czytamy w bryle i proporcjach kościoła św. Aleksandra przywołujących w swoim początkowym kształcie rzymską świątynię Panteonu, a w późniejszej bazylikę św. Piotra, ale także w układzie placu – otwartej przestrzeni z wolnostojącą centralną świątynią.

Szukając inspiracji właśnie u źródeł wskazujemy, iż naszym zdaniem Plac Trzech Krzyży powinien zostać jednorodną płaszczyzną, jednolitym tworem unikając wtórnych naleciałości i podziałów.

Pierwszym krokiem jest konieczność oderwania rysunku posadzki placu od wytycznych komunikacyjnych. Plac jako część miasta trwa w czasie. Nie powinien zatem być uwarunkowany wymogami komunikacyjnymi- zmiennymi i zależnymi od wielu czynników.

Dlatego w naszej odpowiedzi nie będziemy opowiadać się za prowadzeniem komunikacji samochodowej placu ani po wschodniej stronie kościoła ani zachodniej. Nie oprzemy też pomysłu o rozwiązanie dotyczące ulic okalających plac. Proponujemy za to posadzkę, która nie zamyka żadnych możliwości – wszystkie je otwiera. Proponujemy taki plac, którego posadzka na wzór włoski – jednolicie gładka – nie dzieli przestrzeni na drogi i chodniki.